De verhuizing nadert met rasse schreden en ik heb nog amper iets ingepakt. Dat komt doordat ik met mezelf heb afgesproken dat ik alleen maar spullen inpak die ik na zorgvuldig uitzoeken echt wil bewaren. Surprise, surprise: ik zal al mijn spullen nogmaals door mijn handen moeten laten gaan, want behalve de handdoeken en serviesgoed heb ik van alles nog veel te veel wat ik niet gebruik.
Om te beginnen koos ik voor een makkelijke categorie: kantoorartikelen. Daarvan moet ik inmiddels toch een aardig idee hebben wat ik werkelijk ga gebruiken. De papiersnijmachine, het lamineerapparaat, de gatenpons, een plakbandroller, een nietapparaat, een schaar, een rekenmachine, een printer, printerpapier, enveloppen, paperclips, nietjes, punaises, snelhechters, insteekhoezen, ordners. So far so good. Nergens te veel van.
Maar dan: notitieboekjes. Stapels en stapels half volgeschreven notitieboekjes. Voor elk nieuw project een nieuw boekje, en dan toch het oude bewaren want dat was nog niet vol. Mee naar huis dus maar, altijd handig voor boodschappenbriefjes (die ik nooit maak). Maar goed. Daar liggen ze dan, een hele doos vol. En misschien staan er nog wel belangrijke dingen in. Toch even lezen. En voor je het weet ben je een dag verder en is er nog niets nuttigs uit je handen gekomen. De meeste boekjes vinden hun weg naar het oud papier. Ja, ook de ongebruikte velletjes. En ik voel me best schuldig over die verspilling.
Hoe kan ik dit in de toekomst voorkomen? Mezelf voornemen elk boekje van kaft tot kaft vol te schrijven is niet realistisch. Zoveel zelfkennis heb ik inmiddels wel. Ik heb ook de neiging om notities voor al mijn projecten door elkaar in één boekje te zetten omdat dat nou toevallig in mijn tas zit. De notitieboekjes van AH leken me daarom ideaal, die bevatten tabbladen die je er zo tussen kunt klikken. Maarja, dan moet je het aantal pagina’s dat je nodig gaat hebben wel erg goed uitkienen. Uiteindelijk werkt het toch weer verspilling in de hand.
Op de middelbare school had iedereen een ringband. Dat werkte uitstekend. Alle vakken keurig gescheiden door tabbladen en naar behoefte gelinieerd papier, ruitjespapier en plastic mapjes toevoegen. Probleem: ik zie mezelf nog niet dagelijks op pad gaan met zo’n map in mijn tas. Even gauw iets opschrijven is er ook niet bij. Als je zo’n ding uit je tas pakt ziet het er meteen uit of je ter plekke kantoor gaat houden.
“There’s an app for that” zeg je nu vast. En ik weet ook heus wel dat er zoiets bestaat als Evernote, en mijn iPad heb ik altijd bij me, maar issue lists en aantekeningen tijdens vergaderingen maak ik toch het liefste op papier. En omdat ik niet de enige old school notulist ter wereld ben, weet ik bijna zeker dat iemand hier al een oplossing voor bedacht heeft. Ik hoef hem alleen nog maar te vinden.
En ja hoor, mijn zoektocht werd al snel beloond: M by Staples Arc.
Ik bestelde de zwart lederen uitvoering op A5 formaat van 18,14 euro met als extra’s een setje tabbladen en een navulling gelinieerd papier.
De ARC is een disc-systeem dat je kunt onderverdelen met tabbladen waarbij je altijd extra papier kunt toevoegen. Of verwijderen. Zo heb je na het voltooien van een project gewoon weer een ‘vers’ notitieboek. Het is een mooi degelijk systeem dat je geheel naar eigen behoefte kunt inrichten met verschillende soorten papier, mapjes voor visitekaartjes en ritsvakjes. Ook handig: er bestaat ook een perforator om zelf papier geschikt te maken voor gebruik in je ARC.