Typisch Hollands natuurlijk om te denken dat het zo’n vaart niet zal lopen. Dat mysterieuze longvirussen vooral een Chinees probleem zijn. Want onze luchtkwaliteit is nog best prima, en wij eten geen vleermuizen of schubdieren. Af en toe duikt er in de krant iets op over een besmette Nederlander die direct in quarantaine is geplaatst en na een week of twee weer genezen wordt verklaard. We hebben het allemaal onder controle.
Drie maanden lang halen we onze schouders op over zulke incidenten. Maar dan blijkt in Italië, een stuk dichter bij huis, een regelrechte epidemie te zijn ontstaan in een drukbezocht skigebied waarna besmette personen uitwaaieren over heel Europa en zelfs daarbuiten. De doden die te betreuren vallen zijn hoogbejaard of reeds ernstig ziek, net als bij een gewone griep. We hebben het allemaal onder controle.
In Italië is medische hulp voor coronapatiënten al snel niet meer vanzelfsprekend. Het tekort aan IC-bedden zorgt ervoor dat er triage plaats moet vinden. Wie het meeste kans maakt op genezing, mag aan de beademing. In Nederland hebben we procentueel gezien veel meer IC bedden en als we gewoon allemaal onze handen goed wassen en thuis blijven met verkoudheidsklachten lopen we eigenlijk niet zoveel risico. We hebben het allemaal onder controle.
In China worden appartementengebouwen dichtgelast om te zorgen dat mensen binnen blijven. In Italië mag niemand meer de straat op zonder goede reden en de politie handhaaft met strakke hand. Onze zuiderburen sluiten alle scholen en horeca. Maar in Nederland, waar de eerste coronapatienten al op de intensive care liggen vinden we die maatregelen nog wat te zwaar. We hebben alles immers onder controle.
Italiaanse artsen luiden de noodklok: niemand op de intensive care knapt op. Indringende beelden komen tot ons via de media. Huilende artsen, oververmoeide verpleegkundigen. Nederland zwicht voor een oproep van de Federatie Medisch Specialisten en sluit de scholen. Al wordt daar wel bij gezegd dat kinderen eigenlijk geen risico vormen. Fysiotherapeuten, kappers en andere beroepsgroepen die risico lopen door fysiek contact met hun klanten zijn nog gewoon aan het werk. Want we hebben alles nog onder controle.
Italië kan zijn doden niet begraven. Familie kan geen afscheid nemen. Lichamen worden zonder ceremonie gecremeerd. Het lijkt wel oorlog. De economie komt tot stilstand. Fabrieken worden gesloten. En Nederlanders zijn ondertussen toiletpapier, mondkapjes en desinfectiegel aan het hamsteren. Al wordt dat niet door angst, maar door handelsgeest ingegeven. De stranden en natuurgebieden zijn ondanks de oproep tot sociale onthouding drukbezocht. En dat komt vooral doordat er naast die boodschap ook gecommuniceerd wordt dat er genoeg IC bedden zijn. Dat kinderen geen risico vormen. Dat gezonde mensen alleen milde klachten krijgen. We hebben alles onder controle.
Je kunt Nederland niet met Italië vergelijken, zegt men. Maar je kunt Italië ook niet met China vergelijken. Ik durf zelfs te stellen dat je Brabant en Groningen niet met elkaar kunt vergelijken, en ik denk dat vergelijken ook helemaal nergens goed voor is. Exacte sterftecijfers en percentages doen er niet toe. Je kunt niet stellen dat duizend doden tien keer zo erg als honderd doden. COVID-19 doet overal ter wereld hetzelfde: mensen infecteren die geen vaccin of medicijn tot hun beschikking hebben. Het enige dat Nederland onderscheidt is dat we kennelijk stronteigenwijs zijn en geen overheidsadviezen willen opvolgen om het aantal besmettingen te verminderen. Dat alleen al maakt dat we helemaal niets onder controle hebben.
Foto: FaceID mask van Danielle Baskin.