De eieren bij de supermarkt komen gelukkig niet meer bij legbatterijen vandaan, maar het alternatief is niet veel beter. Ik dacht een tijd lang heel naïef dat scharreleieren van kippen kwamen die lekker buiten konden scharrelen, maar helaas. Scharrelkippen verblijven in een grote stal met een paar honderd soortgenoten en zien vaak hun hele leven geen daglicht. Je kunt je afvragen of ze überhaupt wel kunnen scharrelen met zijn negenen op een vierkante meter. En als ze na een jaar minder eieren beginnen te leggen, en dus economisch minder rendabel zijn, gaan ze naar de slacht.
De enige manier om zeker te weten dat de kip die jouw eieren legt een mooi leven heeft, is het door haar zelf een mooi leven te geven. En nu we landelijk wonen, kunnen we dat.
De vorige bewoners hadden drie kipjes die wij over mochten nemen. Ze hebben een mooi hok en een ren, dat had ik bij de bezichtiging al gezien. Maar bij zelf kippen houden denk ik toch heel romantisch aan kippen die vrij door de tuin kunnen scharrelen. We besloten ze dus los te laten in de tuin, en proefondervindelijk vast te stellen hoe ernstig de schade is die ze aan de planten toebrengen. Tot nu toe valt het mee, zelfs nu we er nog twee tamme Barnevelders bij hebben gekregen.
En met name de twee nieuwelingen hebben me enthousiast gemaakt over kippen als huisdier. Want dat zijn het echt. Ze herkennen je, komen enthousiast op je afrennen en laten zich zelfs kroelen. Ook door de kinderen (10 en anderhalf) van vriendin F.
Tot nu toe hebben ze nog geen namen. We noemen ze allemaal Kippiekip, en verbeelden ons dat ze daar ook naar luisteren.