Funda-fähig

In onze huizenzoektocht hebben we slechts éém huis bezichtigd. Het voelde meteen zo goed dat we direct een bod hebben geplaatst. Al snel zaten we met de verkopers aan tafel om het contract te tekenen. In de dagen erna zeiden we nog regelmatig tegen elkaar:”We hebben een huis gekocht”. Gewoon, omdat we het nog niet helemaal beseften.

De hypotheek moest geregeld worden, onze huizen moesten nog verkocht. O, wat zag ik daar allemaal tegenop. Emotioneel is het sowieso nog al een dingetje om je eigen plek op te geven, maar om het huis helemaal Funda-fähig te krijgen voordat de fotograaf komt is helemaal stressvol.

Hoewel ik toch al enige tijd aan het minimaliseren ben, bezit ik toch aardig wat spullen. En die moesten zoveel mogelijk uit het zicht worden opgeborgen. Ik kreeg de tip om zelf foto’s te maken van de kamers, dan zie je namelijk direct wat er nog aangepast moest worden. Wat een eye opener!

Ineens zag ik dat in de slaapkamer de contactdoos van de kabelaansluiting half uit de muur hangt. Ik heb me daar zeven jaar lang niet aan gestoord, maar op mijn testfoto’s zag het er rommelig uit. Stukje dubbelzijdig tape ertussen, en het was strak. Waarom deed ik dat niet eerder?

Ook mijn boxspring kwam niet goed uit de foto-test. De onderkant is nogal gehavend omdat mijn kat het als kitten leuk vond om zichzelf voort te trekken langs de rand. Ik besloot er zwarte matrashoezen overheen te trekken. Het effect was fantastisch! Ik had ineens een heel sjiek bed!

En zo waren er nog wel meer gebreken die ik nooit had aangepakt. Waarom eigenlijk niet? Waarom wel voor de foto’s, maar niet voor mezelf?

Ik heb me voorgenomen om ook in het nieuwe huis regelmatig de foto-test te doen. Een beetje aandacht kan al een groot verschil maken. En dat voelt goed. Ook als er morgen geen fotograaf op de stoep staat.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


een + = 5