Waar ik ga, gaat ook mijn tas. Tien jaar lang was dat een klein model schoudertas van Freitag. Geschikt voor alle gelegenheden en onverwoestbaar. Voor vakanties en festivals had ik ook nog een versleten Eastpak rugzak die nog prima dienst deed en gewoon vies mocht worden.
Toen ik ging werken bij een uitgeverij met een BYOD (Bring Your Own Device) beleid moest er ook een laptoptas komen. En gezien mijn goede ervaringen werd dat er ook weer eentje van Freitag. Al gauw gebruikte ik ‘m ook als ik geen laptop hoefde mee te nemen. Maar daarbij liep ik al snel tegen beperkingen aan. Het is een grote tas, maar omdat hij nogal ondiep was, kon er niet heel veel in. Ik besloot te gaan kijken naar een grote leren handtas. Die zou ook meteen geschikt zijn voor wat nettere gelegenheden. Ik vond een fijn exemplaar, maar helaas kon die niet zoveel hebben. De handvaten scheurden op de naad. Een euvel dat ik vroeger ook vaak had met goedkope tassen van de markt, maar wat ik niet verwacht had van een dure leren tas.
De leren tas laat ik repareren, maar ik zal hem minder vaak gebruiken aangezien hij kennelijk niet zo zwaar beladen kan worden. Dus moet er een nieuwe dagelijkse-dingen-tas komen. Een krachtpatser.
Voorheen zou ik gewoon door webwinkels scrollen totdat ik verliefd werd op een tas, maar nu ik bewuster bezig ben met de hoeveelheid spullen die ik in mijn leven wil, ga ik op zoek naar iets wat een goede aanvulling is op mijn huidige tassencollectie. Dus geen tweede leren handtas en ook niet nog een Freitag. Maar wat is dan wel een goede, degelijke tas die een aanvulling is op de tassen die ik al heb? Ik besloot dat het een rugzak zou worden, zodat mijn oude Eastpak met pensioen kon.
Na een middagje reviews lezen kwam ik tot de conclusie dat de Fjällraven Känken een goede keus zou zijn. De Zweedse klassieker die volgens de laatste mode geschikt is voor alle genders, leeftijden en sociale groepen. Het risico van het blind afgaan op juichende reviewers die hun Känken al twintig jaar met plezier gebruiken is dat er misschien in die tussenliggende jaren iets aan het materiaal of productieproces is veranderd. Zoals bijvoorbeeld met Levi’s aan de hand is. Levi’s uit de jaren negentig van de vorige eeuw zien er nu nog steeds geweldig uit, terwijl de moderne exemplaren binnen twee jaar versleten zijn. Ik schat de Zweden hoger in op degelijkheid dan de Amerikanen. Dus toog ik in mijn pauze naar Bever om mijn nieuwe metgezel uit te gaan zoeken.
Review: Fjallraven Kanken Greenland
Positieve punten:
– Binnenvak met uitneembaar kussentje dat bovendien goed werkt als padding om je rug tegen scherpe voorwerpen te beschermen. Ook perfect om je iPad Pro, die perfect in het vak past, zonder schade te vervoeren.
– Hoofdvak is helemaal open te ritsen, waardoor je overal makkelijk bij kan.
– Handvaten aan de bovenkant. Serieus, wat een geweldige uitvinding! Waar bij andere rugzakken wel een lus te vinden is om ‘m aan op te hangen, heb je hier gewoon prettige hengsels om je tas aan mee te nemen.
– Draagriemen zitten precies op de goede goede plek. Het gewicht wordt goed verdeeld, en anders dan je misschien zou verwachten, snijden de smalle riempjes niet in je schouders.
Nadelen:
– De zijvakken waar je een flesje water in kunt meenemen, zijn te klein voor mijn glazen waterfles.
– Ik vind het qua vormgeving echt een ontzettend lelijk ding.
Over de duurzaamheid van de tas kan ik nog niet veel zeggen, maar het materiaal lijkt me ijzersterk. Over een jaar doe ik een follow-up, en dan vind ik ‘m misschien zelfs mooi. Zoiets is vaak even wennen. Denk maar aan schoudervullingen en getoupeerd haar in de jaren ‘ 80 🙂